Wie vandaag als seizoenarbeider actief is in de fruitpluk mag maximaal 65 dagen werken. Tijdens die periode kunnen zowel de werknemer als de werkgever genieten van een gunstige RSZ-regeling. Wie langer dan die 65 dagen werkt, moet als reguliere arbeider worden geregistreerd, waardoor de loonkosten veel hoger oplopen. In de praktijk gebeurt dat zelden. “Wat er wel gebeurde, is dat er telkens nieuwe seizoenarbeiders worden tewerkgesteld. Maar dat levert de boeren heel wat extra werk op, want telkens opnieuw moet uitgelegd worden hoe er geplukt moet worden, waar de velden liggen, hoe ze met de tractor moeten rijden, enz.”, legt Vautmans uit.
In de champignon- en witloofteelt bestond 100 dagen seizoenarbeid al. En ook in het buitenland werd de maximumtermijn al opgetrokken. Dat zorgde voor een concurrentieel nadeel voor de fruittelers, want de goede werkkrachten waren eerder geneigd om in een land of sector aan de slag te gaan waar de limiet op 100 dagen ligt.
Het dossier sleepte jarenlang aan omdat de regering en de sociale partners geen akkoord konden vinden over deze uitbreiding. “Nochtans kost het de belastingbetaler niets, want seizoenarbeiders zijn er nu ook , alleen moeten ze na 65 dagen naar huis en komt er iemand anders. En zij nemen het werk ook niet af van de mensen uit de regio, want binnenlandse plukkers zijn er nauwelijks te vinden”, benadrukt Hilde Vautmans.
Nu de sociale partners wel akkoord zijn, al geldt dat akkoord enkel voor de hardfruitsector, is er een nieuw probleem. De regering is al sinds eind vorig jaar in lopende zaken en kan dit dossier niet meer behandelen. Daarom zelf Egbert Lachaert, fractieleider van Open Vld in de Kamer, het voorstel nu via de parlementaire weg indienen. “Ik ben ervan overtuigd dat een ruime meerderheid in het parlement akkoord zal gaan om de uitbreiding naar 100 dagen snel in te voeren”, zeggen Lachaert en Vautmans.
