Blancheren van aardappelen in het kader van het reduceren van de vorming van acrylamide

De voorzitter

Voorstel tot spoedbehandeling

Dames en heren, vanmorgen heeft de heer Rik Daems bij motie van orde een voorstel tot spoedbehandeling gedaan van het voorstel van resolutie van Marnic De Meulemeester, Renaat Landuyt, Jan Van Esbroeck en Ward Kennes betreffende het niet verplichten tot het blancheren van aardappelen in het kader van het reduceren van de vorming van acrylamide.

De heer De Meulemeester heeft het woord.

Voorzitter, collega’s, ingevolge de vragen om uitleg die gisteren in de commissie Toerisme werden gesteld over de Europese wetgeving rond de acrylamide en de invloed daarvan op onze culinaire cultuur, dit omtrent frieten, bleek dat de nieuwe Europese wetgeving een gevaar zou kunnen inhouden voor onze frietcultuur. De sector verricht reeds vijftien jaar lang werk om het bakproces te verbeteren en zo gezond mogelijk te maken en dus ook het vrijkomen van acrylamide tegen te gaan.

Als de Europese Commissie het blancheren van frieten verplicht maakt, zal de Belgische traditie van het frituren en afbakken verloren gaan. Die baktraditie kenmerkt juist de smaak van onze frieten en houdt geen gevaar in voor de volksgezondheid.

Met het voorliggend voorstel van resolutie willen wij de minister op korte termijn – en ook de Vlaamse Regering – verzoeken om onze argumenten ter verdediging van onze frietcultuur en het bakproces over te maken aan de Europese wetgevers. Dit moet zo snel mogelijk gebeuren om de Europese wetgever tijd te geven om onze argumenten in overweging te nemen bij het opstellen van nieuwe regelgeving. Wachten tot na het zomerreces, zou dit kunnen bemoeilijken. Dat is de reden waarom wij een spoedbehandeling vragen.

Vraagt nog iemand het woord? (Neen)

Is het parlement het eens met dat voorstel tot spoedbehandeling? (Neen)

Dan stemmen wij bij zitten en opstaan over het voorstel tot spoedbehandeling.

De volksvertegenwoordigers die het voorstel wensen aan te nemen, wordt verzocht op te staan.

De tegenproef.

Het voorstel tot spoedbehandeling is aangenomen. Dan stel ik voor dat het voorstel van resolutie van Marnic De Meulemeester, Renaat Landuyt, Jan Van Esbroeck en Ward Kennes betreffende het niet verplichten tot het blancheren van aardappelen in het kader van het reduceren van de vorming van acrylamide onmiddellijk wordt behandeld.

Is het parlement het daarmee eens? (Instemming)

Bespreking

Dames en heren, aan de orde is het voorstel van resolutie van Marnic De Meulemeester, Renaat Landuyt, Jan Van Esbroeck en Ward Kennes betreffende het niet verplichten tot het blancheren van aardappelen in het kader van het reduceren van de vorming van acrylamide.

De bespreking is geopend.

De heer De Meulemeester heeft het woord.

De Europese Commissie heeft een voorstel gelanceerd om de vorming van en het gehalte aan acrylamide in onze voeding zo laag mogelijk te houden. De bezorgdheid over de vorming van acrylamide is terecht. Dat mag gezegd worden. Daarom beveelt de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EFSA) verder onderzoek aan en is het aangewezen omzichtig om te springen met producten die de vorming van de stof initiëren.

Concreet stelt de Europese Commissie enkele bindende, verplichte maatregelen voorop die, afgezien van één, onze uitdrukkelijke goedkeuring kunnen wegdragen.

Ook het vooraf blancheren van de aardappelen, vooraleer ze te frituren, is een van de maatregelen die verplicht zou worden. In onze eigen rijke culinaire traditie worden frieten veelal een eerste maal rauw gefrituurd om vervolgens voor een tweede keer te worden afgebakken op lagere temperaturen.

Dit neemt echter niet weg dat de sector sinds jaar en dag bezig is met het bestrijden van acrylamide. Sinds 2002 heeft de sector zelf al heel wat richtlijnen opgesteld inzake bewaring, baktemperaturen, gebruikte rassen en behandelingswijze, die het acrylamidegehalte verminderen. De maatregelen die de Europese Commissie voorstelt, worden door de sector in België en Vlaanderen al jarenlang toegepast. Onze sector wordt dan ook aangezien als een schoolvoorbeeld inzake het reduceren van acrylamide.

In het stuk dat wij daarnet hebben laten ronddelen gaan wij uit van een aantal belangrijke overwegingen. Een ervan is toch wel dat de woordvoerder van het dagelijks bestuur van de Europese Unie namens commissaris van Gezondheid Vytenis Andriukaitis formeel heeft aangegeven dat er geen enkele intentie bestaat om onze frieten te bannen. Daarom vragen wij aan de Vlaamse Regering, en in het bijzonder aan de Vlaamse minister van Toerisme, om uiteraard in de eerste plaats verder aan te dringen bij de Europese Commissie om geen verplichting inzake het blancheren van aardappelen op te leggen als maatregel in het voorliggende voorstel, en om zo te komen tot de tweede actie die wij vragen, om de goedlopende gesprekken met de Europese Commissie en de ter zake bevoegde federale ministers voort te zetten. Daarbij is de volksgezondheid een prioritaire bezorgdheid. Wij willen ook de Europese commissaris aan haar uitspraken houden dat er geen intentie is om onze frietcultuur te bannen.

Wij willen nogmaals de nadruk leggen op een vierde punt, een absolute prioriteit die gisteren ten overvloede aan bod is gekomen in de commissie, en de minister heeft dat nogmaals herhaald: de volksgezondheid moet blijvend als een prioriteit worden behandeld. Wij beschouwen dit als zeer belangrijk.

In die zin wil ik vragen, voorzitter, of wij dit belangrijke voorstel van resolutie zouden kunnen goedkeuren. Het gaat om iets wat deel uitmaakt van onze volkscultuur. We weten dat we de beste frieten hebben in de hele wereld. Met dit voorstel van resolutie stellen wij dat dat ook in de toekomst zo moet blijven. (Algemeen applaus)

De heer Van Esbroeck heeft het woord.

Collega’s, onze rijke Vlaamse culinaire traditie maakt dat onze frietjes internationaal geroemd zijn om hun smaak. Dat willen wij zo houden. Daarom, collega’s, dit voorstel van resolutie.

Ik wil in de eerste plaats uitdrukkelijk onze minister danken voor zijn alertheid in dit dossier. (Applaus)

Ik wil uiteraard ook de collega’s bedanken, want ik ben verheugd dat we hem samen met onze collega’s steunen om daar bij onder meer de EU-commissaris op aan te dringen en haar te houden aan de uitspraken die ze heeft gedaan dat er geen intentie bestaat om onze Vlaamse frieten te bannen. Uiteraard waken wij ook over onze volksgezondheid. Onze frituristen zijn experts ter zake. Ook zij waken daarover. De opleidingen tot friturist zijn degelijk en maken dat onze frituristen onze gezondheid ook in het oog houden. Minister, collega’s, hartelijk dank, want de friet, die is van ons. (Applaus bij de N-VA)

De heer Caron heeft het woord.

Voorzitter, collega’s, minister, ik heb wegens het thema deze keer zelfs een tekst voor mijn betoog uitgeschreven, wat ik zelden doe.

Ik ben een groot liefhebber van frieten. Het meest geniet ik van een stiekem gekocht pakje friet dat ik op het voetpad of onder een luifel kan opeten. Die lekkernij, dat onvolprezen genoegen zou ik volgens sommige collega-parlementsleden nu verliezen, omdat de bemoeizuchtige Europese Unie zich nu ook met de bereidingswijze van onze frieten zou inlaten. Frituristen zouden namelijk hun frieten geen twee keer mogen bakken in het ossenvet. Maar is dat wel zo? Is het een selectieve lezing van het voorstel van Europese verordening, of is het inderdaad bedreigend voor mijn geliefde maaltijd en voor het inkomen van duizenden frituristen, voor de Belgische friet – of is het de Vlaamse friet? In de Europese documenten worden ze trouwens steevast ‘French fries’ genoemd. (Opmerkingen)

De heer Diependaele heeft het woord.

Dat is wel zeer interessant. Dat heeft niets te maken met Frans: ‘to french’ is een werkwoord dat ‘snijden’ betekent. Daar komt dat vandaan. Dat heeft dus niks te maken met Franse frieten. (Applaus bij de N-VA)

Dank u, mijnheer Diependaele, ik zal uw boodschap aan de Europese Unie overmaken. Dan kunnen ze in het vervolg ‘french’ schrijven in plaats van ‘French’.

Ik citeer: “Food business operators (…) shall blanch potato strips to remove some of the reducing sugars from the outside of the strips.” Dat staat inderdaad in de Europese verordening. Ik citeer verder. Sorry dat het in het Engels is. Het gaat om “establishing mitigation measures and benchmark levels for the reduction of the presence of acrylamide in food”. Het is dus de bedoeling om een vermindering van acrylamide in voedingsmiddelen te realiseren. Dat is trouwens een nobel doel, want het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek beschouwt acrylamide als een “waarschijnlijk carcinogene”, dus kankerverwekkende stof. Ik citeer dan uit jullie voorstel van resolutie. Het wetenschappelijk onderzoek op de mens is evenwel zeer beperkt en men heeft nog geen sluitende onderzoeksresultaten, maar daarom stelt de European Food Safety Authority (EFSA), de Europese autoriteit voor voedselveiligheid, voor om omzichtig om te springen met die producten. Het gaat over brood, ook over koffie, trouwens, over ontbijtgranen, beschuiten, en ook over frieten en chips. Dat kan geen verstandig mens naast zich neerleggen.

De indieners van dit voorstel van resolutie willen per se bij de Europese Commissie pleiten voor onze Vlaamse frietcultuur en die redden. Redden is misschien wat overdreven. Maar is het wel zo erg? Collega’s, naar mijn bescheiden mening hebben jullie, de minister incluis, de Europese verordening niet goed gelezen.

Immers, in artikel 2.2 staat letterlijk: “By way of derogation from paragraph 1, food business operators (…) which perform retail activities, and/or directly supply only local retail establishments” – ik ga verder in het Nederlands – mogen afwijken van de normen van de Europese verordening. Ik licht nog even toe in het Engels: “Food Business Operators (FBO’s) producing potato products shall apply the following mitigation measures.” Dan worden de afwijkingen die ze moeten toepassen gegeven: “Before the frying process: where possible, raw French fries shall be washed and soaked 30 minutes or 2 hours before cooking. Where possible, potatoes shall be blanched.” En ook nog: “Cooking oil shall be used which allows to fry quicker and/or at lower temperatures.” Enzovoort.

In het Nederlands: frituristen en restaurateurs die kleine handelsactiviteiten uitoefenen mogen van de algemene regels afwijken. Ze moeten hun frieten niet blancheren. De temperaturen waarop ze bakken, zijn in de praktijk trouwens lager dan die in de Europese normen. Hebben jullie het bericht gelezen van het Nationaal verbond van frituristen en van de Vereniging voor Ecologische Leef- en Teeltwijze (Velt)? De voorzitter van het Nationaal verbond van frituristen, de heer Bernard Lefèvre, zegt: ‘Het geheim is dat wij frieten de eerste keer niet echt bakken, maar koken in olie op relatief lage temperatuur. Van verkleuring, het teken dat acrylamide zich ontwikkelt, is nog geen sprake. Alle andere regels die zullen worden voorgeschreven volgen wij, Belgen, al jaren. Je moet de frieten wassen, je moet ze koel en donker bewaren, je mag ze niet te dun snijden, je mag geen rassen gebruiken die te veel suikers bevatten en ze niet te heet bakken. Bintje als aardappelsoort wordt daarvoor gebruikt.’ Het is alsof – zoals mijn collega ook heeft gezegd – die hele regelgeving in ons land is uitgevonden.

Kortom: much ado about nothing. Het voorstel van resolutie is totaal overbodig, ook al omdat de voedselveiligheid niet eens een Vlaamse bevoegdheid is. Ik begrijp de route via toerisme wel. Er komen namelijk miljoenen toeristen naar Vlaanderen om ‘french fries’ te mogen eten – stel u voor dat ze niet meer komen.

Ik heb trouwens jaren geleden een actie opgezet om het Vlaamse frietkot overeind te houden. Mag ik iedereen die een lokaal mandaat heeft, uitnodigen om eens na te denken wat uw politiek is ten aanzien van de Vlaamse frituur? In de meeste Vlaamse gemeenten en steden zijn frituren uit het straatbeeld gebannen. Wie echt van de frietcultuur houdt, doet iets voor het frietkot.

Ik hou niet van politieke acties van dit slag. Ze zijn niet gebaseerd op juiste informatie. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat deze actie een eurosceptisch randje heeft. Beeld je namelijk eens in waar Europa zich allemaal mee bemoeit. Ik vind het niet fijn dat jullie dat soort gedachten voeden, en dat is wat met dit voorstel van resolutie gebeurt.

Tot slot, moeten we echt stemmen over dit voorstel van resolutie? Neen toch. Ze gaat nergens over. Ze heeft geen enkele grond. Ik stel voor dat u ze intrekt.

De heer Van Esbroeck heeft het woord.

Mijnheer Caron, alles wat u net aanhaalt, is juist de reden waarom we dit voorstel van resolutie zeker wel moeten goedkeuren en waarom we onze Vlaamse Regering en onze minister moeten aanmoedigen om in het oog te houden, om erop aan te dringen bij de commissaris, zoals ik daarnet toch duidelijk heb gemeld, dat men zich houdt aan al die afspraken, juist in het belang van onze horecasector, van onze frituristen, in het belang van onze Vlaamse frietcultuur. Dat is de reden waarom het zeer hard nodig is om dit voorstel van resolutie goed te keuren.

De heer Daems heeft het woord.

Ik weet dat als een onderwerp zoals frieten, dat nogal banaal klinkt, op de agenda van een parlement komt, dat een beetje lacherig kan overkomen. Alleen is het wat ons betreft wel degelijk een ernstige zaak. Het gaat inderdaad over onze volkscultuur, maar het gaat eigenlijk ook over een substantieel element van onze volkse economie.

Dat is ook de reden waarom we de piste nemen van beter voorkomen dan genezen. De Europese eenmaking doet bijzonder veel goede dingen. De Europese regelgeving doet veel goede zaken. Nu en dan kan er iets insluipen waar je waakzaam voor moet zijn. Dat is net het punt waar we in dit voorstel van resolutie de aandacht op vestigen en meteen aan de regering vragen om erover te waken dat in de regelgeving ongewild – we hebben ondertussen gehoord dat de Europese Commissie niet de intentie heeft om hier ook maar enige schade aan te brengen – iets zou insluipen dat verstrekkende gevolgen zou kunnen hebben.

Dat is mijn antwoord aan u, mijnheer Caron. Als ik u hoor, zou u mee achter dit voorstel van resolutie moeten staan. U hebt aangegeven dat de Vlaamse frietbakkers vandaag een manier gebruiken waarbij de volksgezondheid niet in het gevaar komt omdat ze de juiste temperaturen gebruiken. Indien een regelgeving onverhoeds en ongewild zou zeggen dat men de aardappel moet blancheren – dat is een beetje koken –, dan is het resultaat dat je de frieten zoals wij ze maken, niet meer kunt maken. Eenvoudig gezegd: dan heb je platte frieten zoals in Frankrijk en in de rest van Europa. Dat is de waarheid.

Ik weet wel dat dit wat lacherig kan overkomen, maar voor ons is dit een zeer ernstige zaak. Je kunt dus veel beter voorkomen dan genezen. Dat is ook de reden waarom we aan de minister vragen dat dat ene luik dat in de ontwerpverordening staat… Let wel, het is een verordening, het is geen richtlijn. Met andere woorden, het is niet iets dat je nadien kunt veranderen. Een verordening is besloten en dat is het. Voor ons is de algemene zin: “men kan desgevallend afwijken”. Dan is het niet zeker dat die bepaling kan worden toegepast, omdat het uitgerekend een verordening is. In die zin is voorkomen veel beter dan genezen.

Voor ons is dit wel degelijk een ernstig voorstel van resolutie met een ernstig onderwerp. We willen gewoon voorkomen dat er een verstrekkend gevolg zou zijn voor een belangrijk onderdeel van onze volkscultuur. We kunnen daar misschien eens mee lachen, maar ik vind dit geen lachertje. Ik vind dit een belangrijke zaak, want het gaat wel degelijk over een aangelegenheid die ons allen aanbelangt.

Mijnheer Caron, ik zou willen dat u nog altijd in het geniep een lekkere friet zou kunnen eten, in plaats van wat we hier vandaag in het Vlaams Parlement hebben gevonden, biobites gebaseerd op zeewier. (Applaus bij de meerderheid)

De heer Diependaele heeft het woord.

Mijnheer Caron, ik doe mijn best om begrip op te brengen voor het feit dat u het thema zelf als veeleer banaal beschouwt. Daar kan ik nog begrip voor opbrengen, maar het toont alleen maar een zekere oppervlakkigheid. Het gaat natuurlijk over veel meer dan alleen maar etenswaren. Het gaat hier wel degelijk over een onderdeel van ons merk als land. Vandaar is het ook gericht aan de minister van Toerisme. Het gaat om de manier waarop we ons verkopen en in de markt zetten, om de uitstraling van ons land.

De Schotten hebben hun whisky, de Fransen hebben hun wijn, Holland en Frankrijk hebben hun kazen, de Zwitsers en ook wij hebben chocolade. Laat ons dat gebruiken om ons aan de wereld te tonen en ons op die markt te gooien.

Mijnheer Caron, u hebt het over de Europese Unie, maar in het voorstel van resolutie staat in die zin niets verkeerds. U moet zeker eens proberen begrijpend te lezen, lees dit voorstel van resolutie zeer aandachtig. Daar staat niets verkeerds in, ook geen sneer naar de Europese Unie. U moet goed de geschiedenis kennen. In het verleden is het zeer dikwijls voorgekomen dat dergelijke instrumenten van Europa wel degelijk hebben geleid tot een verlies aan diversiteit in de volksculturen in Europa. Vraag het maar aan de Zweden die hun snus zijn kwijtgeraakt. Vraag het aan de geuzenbrouwers in de rand rond Brussel, hoe hard die hun best hebben moeten doen om hun technieken overeind te kunnen houden onder druk van Europese regelgeving. We hebben daar een deel verloren, mijnheer Caron. Dus hou daar rekening mee.

Er is inderdaad niets mis met het feit dat we nu een signaal geven aan Europa, dat wel degelijk volledig past in en is gelinkt aan het signaal dat we hebben teruggekregen van de Europese Unie. We hebben alle recht om ons daarin te verdedigen, en dat kan alleen maar als positief worden beschouwd.

De heer Rzoska heeft het woord.

Ik wil toch even reageren op de framing alsof wij vinden dat dit een banaal onderwerp is. Wij vinden absoluut niet dat dit een banaal onderwerp is. We hebben wel degelijk die verordening bekeken. De afwijking zit erin.

Wat we wél in twijfel trekken, mijnheer Diependaele en indieners, is dat je dit via een voorstel van resolutie vraagt. Dit behoort eigenlijk toe aan de minister, om via diplomatie duidelijk te maken aan de Europese Commissie dat er wel degelijk een afwijking moet komen voor Vlaanderen. Maar die zit eigenlijk al in die verordening.

En om te bewijzen, mijnheer Diependaele, dat we dit niet zomaar banaliseren omdat het over frieten gaat – ik vind de laatste opmerking van de heer Daems trouwens verschrikkelijk ongelukkig –: mijn eigen broer heeft zelf een frituur in Lokeren, is friturist. Ik kan iedereen aanraden om, als u in Lokeren passeert... (Rumoer. Gelach)

Een beetje ‘product placement’. Als u in Lokeren passeert, ga dan langs in frituur ’T Hoeksken. Ze is trouwens een van de betere frituren in Lokeren, onlangs door een krant aangemerkt. Niet enkel omdat daar, naast alle traditionele vleesgerechten, mijnheer Daems, ook een aantal vegetarische snacks zijn, maar vooral ook omdat hij goede frieten bakt. We hebben hem wel degelijk geconsulteerd. Hij zei gewoon tegen mij: ‘Ik doe al wat er wordt gevraagd. Ik doet dat al. Ik doe inderdaad een voorbak van maximum 140 graden.’ Hij gaat zelfs zover dat hij op dit moment zijn eindeseizoensaardappelen, die een hoger zetmeelgehalte hebben, afbakt op 164 graden in plaats van op 170 graden.

Dus, mijnheer Diependaele en collega’s, kom mij niet framen alsof ik dit eigenlijk een banaal onderwerp vind. Ik vind dit een zeer belangrijk onderwerp. Ik word er bij wijze van spreken zelfs onrechtstreeks door getroffen, want ook ik wil in de toekomst – en hij heeft mij gegarandeerd dat dat zo zal kunnen blijven – de goede frieten in frituur ’T Hoeksken kunnen blijven eten.

Maar uw voorstel van resolutie is eigenlijk ‘overshoot’. Ik stel voor dat u toch nog eens goed kijkt naar wat er in die verordening staat. Want daarin staat heel duidelijk de afwijking die u hier eigenlijk vraagt.

De heer Diependaele heeft het woord.

Eerst en vooral, het feit dat de sector dit al doet, staat ook in dat voorstel van resolutie. Er staat zelfs aangegeven dat we daarmee een voortrekkersrol nemen tegenover de rest van Europa. In die zin wordt dat onderstreept.

Ten tweede, u zegt dat het niet nodig zou zijn voor dit Vlaams Parlement om zich daarachter te zetten. Wel, dat is natuurlijk een afweging van wat wij als parlement belangrijk vinden. En wij vinden dit inderdaad voldoende belangrijk. U blijkbaar ook, maar dan spreekt u zichzelf tegen. Maar wij vinden dit voldoende belangrijk om ons over uit te spreken en niet alleen aan de minister over te laten.

De heer Kennes heeft het woord.

Voorzitter, ik stel vast dat iedereen dit een belangrijk thema vindt. Dat is al zeker goed.

Er is een vraag of de afwijking die mogelijk bepaald wordt in die verordening voldoende garanties biedt. Daarover hebben we op dit moment geen enkele zekerheid. Het is wel duidelijk dat men in sommige landen bijvoorbeeld kaas met rauwe melk voldoende belangrijk vindt om daar grote nationale debatten over te voeren. Ik denk dat de bevolking het ook wel waardeert dat het parlement zich niet te verheven acht om over iets dat bij iedereen in de mond ligt, frietjes, een standpunt in te nemen, vooral als er toch wel aanwijzingen zijn dat er daarover mogelijk een probleem zou kunnen ontstaan, eventueel in de perceptie. Ze zeggen vaak dat we achterlopen als het over Europese besluitvorming gaat, dat het parlement niet tijdig ingrijpt.

In dit geval zijn we volgens mij heel tijdig in het debat gestapt en zijn de standpunten op een heel goede manier meegegeven. De minister, de Vlaamse Regering, heeft een duidelijke boodschap meegekregen. Ik denk dat we tijdig het debat aangaan en dat we, met oog voor alle aspecten en wetend dat er al veel goede zaken gebeuren in de sector en dat de volksgezondheid vooropstaat, het debat kunnen voortzetten.

Gisteren is het onderwerp besproken in de commissie Toerisme en Buitenlandse Zaken. Op een bepaald moment zijn onze paviljoenen in de wereldexpo’s winstgevend geworden en bleken ze plots heel veel volk te trekken. En dat is sedert er in het paviljoen in China bier en frieten te verkrijgen waren. Je kunt zeggen dat dat onnozel en plat is. Maar de feiten hebben bewezen dat op dat moment de mensen de weg hebben gevonden en dat we daarmee het verschil hebben gemaakt in een internationale expo.

Heel veel punten zijn aan bod geweest: het toerisme, de culinaire tradities, de Vlaamse volksaard. Maar ook het buitenlands aspect is in dezen een element van het debat.

Minister Weyts heeft het woord.

Ik wil een aantal verduidelijkingen geven. Het is dapper dat de heer Caron als de laatste carré nog enige tegenstand tracht uit te spreken, vooral op basis – zo vermoed ik dan – van enige affectie ten aanzien van de Europese Unie of alleszins een bezorgdheid daaromtrent.

Er is inderdaad enige onduidelijkheid. Er zijn verschillende interpretaties ten aanzien van de ontwerpregeling die nu voorligt. Dit is een reden te meer om een duidelijk standpunt in te nemen en om van de Europese Commissie duidelijkheid te vragen over de vrijwaring van de receptuur die we in Vlaanderen meestal gebruiken, namelijk rauwe frieten tweemaal bakken.

Mijnheer Caron, u hebt een minimalistische interpretatie aangehaald. Volgens u is dit niet van toepassing op de frituristen en detailhandelaars. Daar bestaat discussie over. Het is wel van toepassing op de producenten. Daardoor zouden de leveranciers van verse, vacuümverpakte frieten niet meer aan de frituren kunnen leveren. Zelfs op basis van die minimalistische interpretatie zouden we een signaal moeten geven. Aangezien er verschillende interpretaties en onduidelijkheden zijn, moeten we een duidelijk signaal geven.

Ik zal die nood aan een signaal illustreren. Om aan te tonen dat er eigenlijk geen probleem is, hebt u in uw toelichting verwezen naar het Nationaal Verbond van Frituristen. Indien u dit argument gebruikt, doen het Vlaams Parlement en ik dat ook. Het Nationaal Verbond van Frituristen steunt dit voorstel van resolutie van harte. Indien u het standpunt van het Nationaal Verbond van Frituristen volgt, moet u dit voorstel van resolutie met volle overtuiging steunen. Dat doen zij immers ook.

Ik ben hierover bevraagd door de pers. Dit wordt als een bagatel geformuleerd en geridiculiseerd. Volgens de reacties moet ik me hiermee niet bezighouden. Als we Europa graag zien, is het volgens mij mijn verdomde plicht en de plicht van het Vlaams Parlement om de Europese Commissie erop te wijzen dat we willen vrijwaren wat ons eigen is. Dat kan gaan over het grote, maar ook over het kleine. (Applaus bij de N-VA)

De heer Caron heeft het woord.

Ik wil nog even kort reageren. De woordvoerder van de Europese Commissie heeft verklaard dat de Vlaamse frietcultuur niet in het gedrang zal komen. De voorzitter van het Nationaal Verbond van Frituristen heeft zijn verklaring afgelegd in Vilt, een Vlaams tijdschrift in de landbouwsector, en niet in een of ander obscuur blad. Dat heeft enige autoriteit.

Wat me tot slot wel boos maakt, is het feit dat hier wordt gestemd over een voorstel van resolutie over een punt waarvoor we al een uitzondering krijgen. Dat is gebaseerd op verhalen die op halve waarheden zijn gebaseerd en die een bepaalde perceptie van Europa creëren. Dat stoort me nog het meest.

Dames en heren, ik heb bepaalde blikken gezien omdat de minister het woord heeft genomen. Als de plenaire vergadering een voorstel van resolutie behandelt, mag de minister te allen tijde het woord nemen. Bij elk voorstel van resolutie staat steeds vermeld wie de bevoegde minister is. In dit geval staat daar de naam van minister-president Bourgeois, maar het is natuurlijk de minister van Toerisme. De minister mag hier natuurlijk gebruik van maken. Dat is geen enkel probleem. Het is de eerste keer dat een minister aanwezig blijft tijdens de behandeling van een voorstel van resolutie. (Applaus bij de N-VA)

Ik heb non-verbale communicatie gezien. Ik kan heel goed liplezen. Minister Weyts heeft het woord genomen, maar ook als de minister-president of eender welke minister het woord zou vragen, zou dat geen enkel probleem zijn. In het draaiboek staat altijd de bevoegde minister vermeld. Daar wordt bijna nooit gebruik van gemaakt.

Minister Weyts, indien u wilt, mag u naar huis gaan. (Gelach)

Vraagt nog iemand het woord? (Neen)

De bespreking is gesloten.

We zullen straks de hoofdelijke stemming over het voorstel van resolutie houden.