Het systeem van gebruiksnormen voor meststoffen is vanaf 2006 van kracht. Bij de inzet van de beschikbare mest wordt zelden bezuinigd in de maïs, volgens de onderzoekers. Als er geknepen moet worden om binnen de gebruiksnorm te blijven, gebeurt dat vooral in gras. Daardoor wordt niet altijd volgens het landbouwkundig advies bemest.
Het gebruik van meststoffen op grasland is sinds het invoeren van de gebruiksnormen dus onder druk komen te staan. Daarom is bekeken wat de gevolgen zijn geweest van het huidige mestbeleid op de bodemvruchtbaarheid in grasland, op de 15 deelnemende melkveebedrijven.
Fosfaattoestand
De fosfaattoestand van de bodem in grasland is sinds de invoering van het huidige mestbeleid op peil gebleven, concluderen de onderzoekers. Op de helft van de graspercelen schommelt het P-Al-getal tussen de 25 en 50. De hoeveelheid snel beschikbare fosfaat (uitgedrukt als P-PAE) lijkt gedaald tussen 2009 en 2012 maar is sindsdien stabiel gebleven.
Ook het organische stofgehalte in grasland in de laag 0-10 cm is sinds de invoering van het huidige mestbeleid onveranderd gebleven. Op de Koeien & Kansen-bedrijven (met uitzondering van de bedrijven op pure veengrond) varieert het organische stofgehalte op de helft van de graspercelen tussen 4 en 11 procent. Ook het jaarlijkse stikstofleverend vermogen van grasland lijkt stabiel sinds 2006.
Kanttekeningen
De onderzoekers plaatsen wel enkele kanttekeningen. De bevindingen zijn gebaseerd op ruwe gegevens van Koeien & Kansen-bedrijven. In de onderzochte periode (2006 – 2016) was de samenstelling van de Koeien & Kansenbedrijven niet altijd constant. Enkele bedrijven hebben het project verlaten en daarvoor zijn nieuwe bedrijven in de plaats genomen. In de analyse is geen rekening gehouden met die wisselingen.
Ook is in de analyse van de graslandpercelen niet gekeken naar het gebruik (permanent grasland, grasland in wisselbouw). De onderzoekers sluiten niet uit dat er op individuele bedrijven wel knelpunten kunnen zijn in de bodemvruchtbaarheid.
