Daarbij ontstaat het zogenaamde spuiwater dat rijk is aan ammoniumsulfaat. Ammoniumsulfaat bevat zowel stikstof als zwavel – twee interessante nutriënten voor de Limburgse weilanden. Bovendien wordt ammoniumsulfaat in Vlaanderen wettelijk beschouwd als een minerale NS-meststof, en geen afvalstroom. Hierdoor is er geen grondstofverklaring of -keuring, alsook geen FOD-ontheffing vereist.
Enkele veldproeven met bv. maïs, bloemkool, sla, aardappelen en snijrogge bevestigden al dat spuiwater een goed alternatief is voor kunstmest. In Nederland bijvoorbeeld wordt spuiwater al gebruikt voor de bemesting van landbouwgronden.
Toch heeft spuiwater zich als kunstmestvervanger nog niet doorgezet in Vlaanderen. “Onbekend maakt onbemind” is de reden volgens de Limburgse biogasexploitant André Schelfhout van Biogas Bree. Zijn buren kopen nog altijd liever de dure kunstmeststof in plaats van zijn goedkoop spuiwater. De onbekendheid alsook het risico op verbranding van de gewassen bij het uitrijden van het spuiwater spreken tegen hem. Daar wil het UNIR project, dat steun krijgt van Vlaanderen Circulair, iets aan veranderen. In het kader van dit project werd er reeds een spuittoestel met een aangepast sleepslangsysteem ontworpen om het risico op verbranding van het gewas te verminderen. In de toekomst willen ze het spuiwater uit chemische luchtwassers, afkomstig van biogasinstallaties en varkensbedrijven, centraal opslaan. Dit zal in een speciaal gecoate silo gebeuren, die bij Agropolis wordt geplaatst, om voldoende spuiwater te verzamelen voor de bemesting in het voorjaar. Ook de optimale dosering wordt geëvalueerd.
UNIR-project
