Men hoopt daarmee het flitspaaleffect te krijgen: als burgers wéten dat er op die domeinen gecontroleerd wordt, zullen velen minder geneigd zijn om vals te spelen. Het gaat onder anderen om verhuurders, Belgen met rekeningen in het buitenland en mensen die beroepskosten indienen. Ook wie zijn aangifte niet indient, mag een extra controle verwachten.
Controle op:
Wie beroepskosten inbrengt
Beroepskosten zijn bijvoorbeeld zakenlunches, verwarming bij thuiswerk of specifieke kledij: niet het alledaagse hemd van de leerkracht, wel de overall van de mecanicien. “Slechts drie procent van de Belgische werknemers brengt werkelijke beroepskosten in”, aldus expert fiscaliteit Michel Maus. Dat betekent dat alle anderen rekenen op een forfait die ze sowieso krijgen. Wie kan bewijzen dat zijn of haar beroepskosten hoger liggen dan die op voorhand vastgelegde forfait, kan daarmee een belastingvoordeel doen. Maar zal daar dus strenger op worden gecontroleerd.
Wie buitenlandse rekening heeft
“Kapitaalkrachtige Belgen, maar ook mensen die een erfenisje kregen, maken dikwijls gebruik van een buitenlandse rekening”, zegt Maus. Meer dan de helft van de Belgen met een rekening in het buitenland, zou die niet aangeven. “Sinds twee jaar werkt ons land echter samen met 96 landen om bankgegevens uit te wisselen.” Landen als Nederland, Polen en Marokko, die een grote groep immigranten in ons land vertegenwoordigen, werken mee. Net als Zwitserland en Luxemburg.
Wie verhuurt
Wie verhuurt aan iemand die het pand als privéwoning gebruikt, wordt belast op het kadastraal inkomen, vaak lager dan de (ver)huurprijs. Wie verhuurt aan iemand die de woning ook als handelspand of kantoor gebruikt, betaalt belastingen op de werkelijke huurprijs. Een flink verschil. “Aangezien zo’n huurder met professionele bezigheden vaak zelf een deel van de huur aangeeft als beroepskosten en daarbij een adres vermeldt, is het relatief makkelijk te controleren welke verhuurder meer belastingen moet betalen.”
Wie onderhoudsgeld naar buitenland sluist
Moeilijker te controleren, aldus Maus. Omdat gecontroleerd moet worden of het onderhoudsgeld in het buitenland nodig is. “Onderhoudsgeld is zoveel als geld waaraan ouders, studerende kinderen, gescheiden partners,… in het buitenland behoefte hebben om te kunnen leven. Als aan de voorwaarden voldaan is, kan diegene die dat onderhoudsgeld betaalt 80 procent fiscaal aftrekken.” Iemand die jaarlijks 5.000 euro betaalt voor een studerende zoon of dochter in het buitenland, kan dus 4.000 euro recupereren. Op voorwaarde dat zijn kind er echt woont en niet werkt.
Wie aangifte maar niet indient
“Tot 350.000 particulieren dienen jaarlijks géén belastingaangifte in, een vrij grote groep. Onder hen ook rusthuisbewoners met dementie.” Wie ook na een herinnering door de fiscus niks van zich laat horen, mag een nazicht verwachten, en uitgeplozen rekeningen. Met wellicht een (financiële) sanctie als gevolg.
