“Zelf heb ik geen landbouwers in mijn familie”, zegt Marleen. “Ik ben wel op de boerenbuiten geboren, maar op mijn achttiende ben ik naar de stad verhuisd om te studeren. Ik woon intussen langer in de stad dan op het platteland, maar ik hou wel van het platteland en keer er vaak naar terug. De natuur, de weidse uitzichten, de geuren die er hangen... Dat alles kan me tot rust brengen. Maar ik zou er niet meer kunnen wonen, daarvoor ben ik te veel van de stad gaan houden. Ik slaag er wel in om zelf wat groenten te kweken. De inspiratie heb ik gehaald bij Wim Lybaert, die ooit het rubriekje ‘De vierkante eter’ had in het zomerprogramma ‘1000 zonnen’. Moeilijk is dat helemaal niet: sla, kruiden of radijzen kweken op een vierkante meter – bij mij is dat nu al iets meer. En het resultaat is heel lekker.
“Mijn ecologische voetafdruk hou ik in de gaten. Daarom vind ik dat groenten best lokaal geproduceerd worden. Boontjes moeten voor mij geen duizenden kilometers afgelegd hebben om op mijn bord te geraken. Het is eigenlijk heel eenvoudig, als je de seizoenen maar volgt. Ik ben nu zo blij dat er weer volop asperges zijn. Hoef je echt tomaten te eten met Kerstmis? Neen toch? De prijs van lokaal geteelde producten schrikt me niet af. Als je seizoensgebonden koopt, zijn groenten en fruit van onze boeren niet duurder.”
“Aan de beweging #boerentrots wilde ik met plezier meewerken. Ik was wel heel blij dat ze me gevraagd hebben om een dag mee te lopen bij een groenteteler. En zo kwam ik in tomatenkwekerij Den Berk Délice in Merksplas terecht.”
“Ik moest er vroeg voor uit de veren – het was nog donker toen we op het bedrijf aankwamen – maar dat ben ik gewoon. Vaak sta ik om vijf uur op en vertrek ik om zes uur naar de opnames van ‘Thuis’. Ik ben natuurlijk geen specialist, maar in de tomatenkwekerij kreeg ik snel de indruk dat alles er zeer correct verloopt: de manier van kweken, de hygiëne... En hoe ze ziekten aan de planten bestrijden: daarvoor gebruiken ze geen chemische stoffen, maar zetten ze beestjes in. Heel ecologisch! Ze zijn er ook altijd op zoek naar verrassende, nieuwe smaken.”
“Of ik zelf tomatenkweekster zou willen worden? Neen, niet meteen, als ik zie welke bekwaamheid en vakkennis je ervoor nodig hebt. De bedrijfsleider beoefent zijn vak met een en al passie. Hij kent er dan ook werkelijk alles van en kon op al onze vragen antwoorden. Ook de manier waarop ze in het bedrijf omgaan met hun werknemers, vond ik heel aangenaam. Laat me het zo zeggen: mocht ik willen solliciteren in de sector, zou ik het fijn vinden om in een dergelijk bedrijf te mogen werken.”
Heb jij ook niks dan lof voor onze hardwerkende Vlaamse boeren en de prachtige streekproducten die ze afleveren? Toon hoe #boerentrots je bent en onderteken het manifest op www.boerentrots.be.
Vorig artikel
