Trotse eeboeren voelen zich vaak behandeld als criminelen

De familie Paesmans heeft in Nieuwerkerken plaats voor 1.700 vleesvarkens, 1.600 biggen en 320 zeugen. “Omdat we hier te dicht bij de bewoning zitten, kunnen we niet meer uitbreiden. Nu huren we extra stallen en betalen we iemand om die varkens te verzorgen. In Herk-de-Stad zou Daan de varkens verzorgen en komen de dieren terecht in milieuvriendelijke stallen. De voorbereidende studies hebben ons al 12.000 euro gekocht”, zucht varkensboer Piet Paesmans. “De plannen zijn goedgekeurd door de gemeente en de provincie, maar minister Zuhal Demir (N-VA) heeft ze afgewezen. Groeien om te groeien hoeft voor mij niet. Maar die schaalvergroting is nodig voor de leefbaarheid van dit bedrijf en de toekomst van mijn kinderen.”

“Nog erger is dat we in een mallemolen zijn terechtgekomen. Onze naam wordt op foldertjes besmeurd die tot ver in Herk-de-Stad worden uitgedeeld door enkele politieke partijen”, vertelt Sonja. “Buren en natuurverenigingen betichten ons van allerlei nare zaken. Wij moeten dat allemaal maar over ons heen laten gaan.”

“We hebben de mensen uitgenodigd om hier een keer langs te komen, maar dat hebben ze niet gedaan. Wij hebben altijd ons best gedaan voor het milieu en de dieren. Nu worden we als boeren zo zwart gemaakt. We lijken wel criminelen die de natuur en de dieren vernielen. Dat doet echt heel veel pijn”, zegt Piet.

“Ik gebruik nauwelijks antibiotica voor mijn varkens en ik probeer echt goed voor mijn dieren te zorgen”, zegt Piet. Hij is een veeboer met passie voor zijn varkens. “Toen ik hem leerde kennen was dat al duidelijk. Het was Piet met de varkens of helemaal geen Piet”, lacht Sonja. “Soms ben ik hem kwijt in huis en dan staat hij rustig zijn varkens te observeren en te strelen.”

Door de stal galmt Céline Dion. Driehonderd zeugen en hun verse kroost luisteren naar ‘My Heart Will Go on’. Een student werkt samen met de varkensboer aan een playlist die inspeelt op het stressniveau van de dieren. In de stal liggen meer dan 300 zeugen klaar om de dartel rond springende biggetjes te voederen. De zeugen liggen onder een beugel. “Die beugel is er om hen te beschermen. Deze varkens zijn zo gekweekt dat ze het liefst de hele dag in hun hok liggen. Je moet daar niet te veel met menselijke emoties naar kijken.” Daan laat ook een filmpje zien waarbij de staartjes van de biggen worden geknipt en dichtgeschroeid. “Er is daar veel over te doen bij dierenrechtenbewegingen, maar je ziet het zelf; ze drinken gewoon door. Doen we dat niet dan bijten ze in elkaars staart en dan kunnen ze sterven aan de verwondingen.”

Als de biggen groot genoeg zijn, gaan ze naar een ander stallencomplex. “Ik probeer de broertjes en zusjes bij elkaar te houden. Dat is ook goed om zo weinig mogelijk ziektes te verspreiden. Om de vier weken hebben we 800 nieuwe biggetjes”, vertelt Piet.

In de laatste stallen zitten de bijna slachtrijpe dieren. De varkens heffen nieuwsgierig hun hoofd omhoog als de stal opengaat. Sommigen staan op de rand van het hok met hun twee poten en lijken te blaffen als honden. “Dat betekent dat ze tevreden zijn. Persoonlijk vind ik de wettelijke ruimte die voorzien is voor de hokken te klein, maar de varkens zelf hebben er weinig last van. Ze hebben nooit anders gekend. Ik denk dat mijn varkens gelukkig zijn.”

Een big heeft ongeveer een half jaar om een vleesvarken van 110 tot 125 kilo te worden. “Houd je het dier langer dan wordt het economisch niet meer rendabel, maar dat zou ook ecologisch niet goed zijn want dan is er te veel uitstoot.” Of het hem iets doet dat de varkens geslacht worden? “Ik vind het heel erg als mijn dieren pijn hebben, maar met het slachten zelf heb ik geen probleem.”

De voeding van de dieren wordt computergestuurd en Piet kan via zijn laptop en camerabewaking volgen hoe het met de beesten gaat. “In de kraamkamer kom ik regelmatig controleren, maar bij de rest is één controle per dag voldoende. Maar toch ben ik er elke dag tot laat mee bezig.”

Piet laat ons de luchtwasser zien die hij hier heeft geïnstalleerd. “Die haalt fijn stof en ammoniak uit de lucht. Sinds die installatie, is de geur enorm verbeterd. Daarom vind ik het ook zo erg dat Natuurpunt in Herk-de-Stad mee bezwaar heeft aangetekend. We doen echt wel ons best om milieu- en diervriendelijk te zijn. Ik begrijp niet goed wat de natuurverenigingen willen. Wij boeren horen hun vijanden niet te zijn. We willen immers precies hetzelfde; het behoud van de natuur.”